سرمایه گذار خطر پذیر چگونه تصمیم می‌گیرد در یک ایده تجاری سرمایه‌گذاری کند؟
سرمایه گذار خطر پذیر :
- در یک دوره زمانی از پیش تعیین شده و محدود، معمولاً بین 3 تا 5 سال کار می‌کنند.
- در شرکت هدف، به اهمیت بازده سرمایه‌گذاری اشاره می‌کنند. در طول دوره، سرمایه‌گذاری آن‌ها تا حدی با سود سهام و هزینه های مشاوره پرداخت شده توسط شرکت هدف، پرداخت می‌شود.
- به دلیل ریسک کارآفرینی و مشکل در فروش، فقط در بخش کوچکی مشارکت می‌کنند.
- با توجه به مشخصات سرمایه‌گذاری خود، آن‌ها معمولاً از ابزارهایی استفاده می‌کنند که احتمال رد سرمایه را کاهش می‌دهد.
درک مراحل رشد استارتاپ‌ها برای بررسی اینکه چگونه سرمایه گذار خطر پذیر می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا پایدار بمانند و به عملکرد بالاتری دست یابند، مفید است. به طور خاص، استارتاپ‌ها کسبوکار خود را در چندین مرحله توسعه می‌دهند که بسته به اهداف خاص آن‌ها، به منابع متفاوتی نیاز دارد. در حین بررسی سرمایه‌گذاری خطرپذیر، باید در نظر گرفت که استارتاپ در چه مرحله‌ای قرار دارد. به عنوان مثال، موقعیت های مختلف بازار، منابع مورد نیاز یک استارتاپ را بسته به مرحله رشد آن تعیین می‌کند.
کمبود منابع در هر مرحله توسعه، انگیزه استارتاپ‌ها برای سرمایه‌گذاری خطرپذیر می‌شود. بنابراین، مراحل رشد استارتاپ‌ها عامل مهمی در درک اثرات سرمایه‌گذاری خطرپذیر بر روی آن‌ها است.
مروری کلی بر تامین مالی در مراحل اولیه
تامین مالی بذر
جذب سرمایه اولیه به عنوان مشارکت در یک ایده تجاری تعریف می‌شود که هنوز شخصیت حقوقی آن تعیین نشده است. در این مرحله، یک شخص یا تیمی از محققین وجود دارد و سرمایه گذار خطر پذیر روی آن‌ها سرمایه‌گذاری می‌کند تا پروژه ای را توسعه دهد که امیدوار است یک ایده تجاری موفق تولید کند.
در رابطه با مشخصات ریسک، لازم به ذکر است که سرمایه‌گذاران باید در نظر داشته باشند که مدیریت و مشخصات ریسک مربوط به عملکرد پروژه تامین مالی شده تحت تاثیر سه قانون طلایی قرار می‌گیرد. این قوانین عبارتند از:
-
قانون 100/10/1
در دنیای تجارت، این قانون، میزان ریسک سرمایه‌گذاری در یک شرکت را در مرحله اولیه آن توصیف می‌کند. به طور متوسط، سرمایه‌گذار باید 100 پروژه را غربال کند، 10 پروژه را تامین مالی کند تا به اندازه کافی قادر باشد تا 1 پروژه موفق را پیدا کند.
-
خطر مرگ ناگهانی
از آنجایی که این سرمایه‌گذاری حتی قبل از تأسیس شرکت اتفاق می‌افتد، در صورتی که صاحب ایده پروژه به طور ناگهانی دیگر به هر دلیلی نتواند کار خود را انجام دهد، سرمایه‌گذاران باید از خود محافظت کنند.
-
اندازه بازار
سرمایه‌گذاران، باید امکان فروش محصول یا خروجی که توسط صاحب ایده ایجاد می‌شود را محدود کنند. به همین دلیل است که در تأمین مالی اولیه، سرمایه‌گذاران خطرپذیر تنها در صنایعی که آن‌ها را بهتر می‌شناسند، سرمایه‌گذاری می‌کنند. علاوه بر این، آن‌ها نه تنها باید امکان سرمایه‌گذاری در بازارهای دشوار را تشخیص دهند، بلکه باید بتوانند امکان پذیرش محصول تولید شده را نیز تصدیق کنند.
مطلب مرتبط با این موضوع
حقایقی از جذب سرمایه که هیچ کجا نشنیده‌اید!
تامین مالی استارت آپ
این نوع معامله زمانی است که شخصیت حقوقی یک شرکت تازه تاسیس قبلاً تنظیم شده باشد. در این مرحله نه تنها شخصیت حقوقی تأسیس می‌شود، بلکه یک طرح تجاری صحیح نیز وجود دارد. با این وجود، ریسک سرمایه‌گذاری در یک شرکت در این مرحله هنوز بسیار زیاد است. این ریسک مبتنی بر راه اندازی یک شرکت است که بر اساس یک ایده تجاری مستدل ساخته شده است، نه بر روی قمار کشف یک ایده تجاری جدید.
در این مرحله از کسب و کار، ریسک به دو متغیر بستگی دارد: مقدار کل نیاز مالی خالص و زمان لازم برای رسیدن به نقطه سر به سر فعالیت تامین مالی شده. ریسک با کارآفرین یا اعتبار ایده کسب و کار او که پیش شرط مشارکت هستند، مرتبط نیست. آنچه واقعاً مهم است رشد بالقوه صنعت از نظر شدت سرمایه مورد نیاز و روند پیش‌بینی شده گردش مالی است.
تامین مالی رشد اولیه
جذب سرمایه برای رشد اولیه، تامین مالی مرحله اول رشد یک شرکت جدید است که شروع به فروش کرده است. نیاز بنیانگذاران به پول نقد، برای تقویت رشد شرکت و پر کردن شکاف موجود بین سطح جریان نقدی و نیاز مالی است. در واقع، در این مرحله، حتی اگر سطح وجه نقد نسبت به مراحل قبلی چرخه عمر شرکت در حال افزایش باشد، جریان نقدی اگر منفی نباشد، ممکن است همچنان بسیار کم باشد.
برای یک سرمایه‌گذار خارجی، ریسک خرید سهام یک شرکت، به عنوان سهام خصوصی در این مرحله همچنان بالا است، زیرا سرمایه‌گذاری هنوز بسیار جوان است و زمانی که تزریق انجام می‌شود، سرمایه‌گذاران دقیقاً نمی‌دانند شرکت چگونه است. درآمدهای شرکت که مشخصه این مرحله است و شرکت را از مرحله راه اندازی به مرحله رشد اولیه کشانده است، ممکن است حباب، یا ناشی از یک مرحله مالی یا یک مرحله موقت باشد.
در این مرحله، سرمایه‌گذار باید رویکرد عملی را اتخاذ کند. اگر سرمایه‌گذار فکر می‌کند که مدل کسب و کار شرکت مبتنی بر یک ایده خوب است، اما طرح کسب و کار هنوز کافی نیست، به بازنویسی آن می‌پردازد. به همین دلیل، سرمایه‌گذار سهام خصوصی معمولاً هنگام انجام این نوع معامله، مقدار زیادی سهم در حقوق صاحبان سهام شرکت دارد. به طور متوسط، این تامین مالی ممکن است تا پایان 3 سال اول پس از مرحله راه اندازی انجام شود.
مراحل عملیات در طول مراحل اولیه تامین مالی
معرفی برترین سرمایه گذاران خطر پذیر خارجی
مراحل مختلف توسعه یک شرکت به انواع مختلفی از سرمایه‌گذاری نیاز دارد. از مبدأ تا اجرا تا استراتژی خروج، هر مرحله نیاز به سرمایه و دانش متفاوتی دارد. در مرحله راه اندازی، سرمایه‌گذار خطرپذیر تعامل شدید و پیچیده ای با کارآفرین دارد تا حمایت مالی و مدیریتی لازم را تأیید کند.
در طول مرحله تامین مالی اولیه، اعتبار فنی محصول یا خدمت هنوز اثبات نشده است، بنابراین سرمایه‌گذار خطرپذیر منابع مالی محدودی را برای حمایت از توسعه ایده تجاری و تهیه طرح امکان سنجی تجاری ارائه می‌دهد. در نتیجه ریسک بزرگی برای سرمایه‌گذار وجود دارد. تامین مالی استارتاپ سرمایه لازم برای شروع عملیات بدون اعتبار تجاری محصول یا خدمات ارائه شده را فراهم می‌کند. در این مرحله، ریسک کارآفرینی بسیار زیاد است، اما ریسک مرتبط با منابع مالی ارائه شده نیز وجود دارد.
به دلیل پیچیدگی بالایی که امروزه در بازارها وجود دارد، طبقه بندی واضح این سرمایه‌گذاری ها آسان نیست. منطقی تر است که آن‌ها را در ارتباط با نیازهای استراتژیک نوظهور احتمالی شرکت، مشکلات صنعت، تهدیدها یا فرصت‌های خاص و اهداف نهایی سرمایه‌گذار طبقه بندی کنیم.
ساختار سرمایه گذار خطر پذیر در مراحل اولیه تامین مالی
بازارهای مالی اغلب قادر به تامین مالی پروژه های ارائه شده توسط شرکت ها نیستند. به ویژه آن‌هایی که دارای ابتکارات نوآورانه و در نتیجه مخاطره آمیز هستند. به همین دلیل، سرمایه‌گذاری خطرپذیر یک فرصت مهم برای توسعه پروژه های کارآفرینی است. ساختار خاص سرمایه‌گذاری خطرپذیر در مقایسه با یک بانک معمولی متفاوت است. سرمایه‌گذار حرفه‌ای می‌خواهد سرمایه‌های ریسکی را که سرمایه‌گذاری می‌کند، بازپرداخت شود، اما در عین حال، هدف نهایی سرمایه‌گذاری، به اشتراک گذاشتن موفقیت بالقوه کسبوکار است. برعکس، یک بانک به طور منحصر به فردی، تنها به بازپرداخت علاقه مند است.
از سوی دیگر، از آنجایی که سهام خصوصی مشتاق به تحمل سطح بالایی از ریسک است، به همین دلیل معمولاً از دو نوع ساختار سازمانی در عملیات سرمایه‌گذاری خطرپذیر در طول ابتکار اولیه یا راه اندازی استفاده می‌شود: فرشتگان تجاری و سرمایه‌گذاران خطرپذیر شرکتی.
در ادامه…
فرشتگان کسبوکار، یک سرمایه‌گذار خصوصی و غیررسمی است که تصمیم می‌گیرد در مرحله راه اندازی یا اولین مرحله توسعه، سرمایه را برای یک شرکت کوچک یا متوسط بیاورد. فرشتگان تجاری توسط شبکه هایی پشتیبانی می‌شوند که آن‌ها را با شرکت‌ها مطابقت می‌دهند تا تقاضا و عرضه وجوه مالی را برآورده کنند.
سرمایه‌گذاری خطرپذیر شرکتی سرمایه‌گذاری است که توسط گروه های صنعتی بسیار بزرگ اجرا می‌شود. انگیزه سرمایه‌گذار خطرپذیر، کیفیت بالقوه و رشد بلندمدت اهرم‌های صنعتی فعال در صنایع نوآورانه و همچنین توانایی بهبود مهارت‌های مدیریتی است. سرمایه‌گذاری خطرپذیر نه تنها بر سرمایه‌گذاری مالی، بلکه بر دارایی‌های نامشهود ارزشمند نیز بر اساس تجربه و شبکه خود می‌پردازند.
سرمایه گذار خطر پذیر شرکتی
سرمایه‌گذاری خطر پذیر شرکتی (CVC)، نقش اصلی را در اکوسیستم سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC) ایفا می‌کند. واحدهای CVC که به عنوان یک واسطه عمل می‌کنند، امکان دسترسی به دارایی های مکمل را برای سرمایه‌گذاری فراهم می‌کنند. سرمایه‌گذاری ها، که عمدتاً در محیط های پویا فعالیت می‌کنند، می توانند از پشتیبانی فنی مرتبط با سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر شرکتی بهره مند شوند و اغلب می‌توانند بر محدودیت های مالی غلبه کنند.
سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر شرکتی ابزاری حیاتی است که از طریق آن شرکت‌ها مادر می‌توانند رفتار نوآورانه یک سرمایه‌گذاری را تقویت کنند. از این رو، تعداد فزاینده ای از شرکت‌ها در حال گسترش نوآوری‌های موجود خود هستند
مطلب مرتبط با این موضوع
جمع بندی
شبکه‌های سرمایه گذار ،کارآفرین، سرمایه‌گذاری‌های بین سرمایه‌های مخاطره‌آمیز و شرکت‌های تامین مالی را در طول چندین دور تامین مالی منعکس می‌کنند. با استفاده از این شبکه، می‌توانیم عملکرد سرمایه گذاری سرمایه‌های خطرپذیر را با بررسی دورهای تأمین مالی شرکت‌های سرمایه‌گذاری‌شده با سرمایه‌های خطرپذیر ارزیابی کنیم.
ایده اصلی این است که اگر استارتاپ‌ها بتوانند چندین دور تأمین مالی را تامین کنند، آنگاه این استارتاپ‌ها می‌توانند به عنوان کارآفرینان نسبتاً موفق در نظر گرفته شوند. بر این اساس، اگر یک سرمایه گذار خطر پذیر ، استارتاپ‌هایی را با دورهای تأمین مالی متعدد سرمایه‌گذاری کرده باشد، می‌توان تصور کرد که یک سرمایه‌گذاری موفق توسط سرمایه‌گذار خطرپذیر انجام شده است. در همین حال، استارتاپ‌های بالقوه با امیدواری بیشتری توسط سرمایه‌های خطرپذیر، سرمایه‌گذاری می‌شوند.
سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر به عنوان یکی از مهم ترین رسانه ها در بازار مالی، با سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها در مراحل نسبتاً اولیه، نقش مهمی در ارتقای نوآوری صنعتی و توسعه اقتصادی ایفا می‌کنند.
نویسنده: معصومه سراج، طراح: ملیکا غربی، سئو و اصلاح: یاسر ویسی
