سیلیکون ولی

سیلیکون ولی

سیلیکون ولی امروزه مرکز نوآوری در فناوری های پیشرفته و مقر بسیاری از شرکت های بزرگ و هزاران استارتاپ است.اما تا نیمه دهه ۱۹۵۰، یک منطقه باغی و روستایی در جنوب خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیای شمالی بود که آن زمان دره سانتاکلارا نامیده می شد.زمانی که تعداد زیادی از شرکت های تولیدکننده تراشه های سیلیسیمی در این منطقه مستقر شدند،‌این ناحیه به دره سیلیکون معروف شد.‌در این مقاله به چگونگی شکل گیری این منطقه و عوامل موفقیت آن می پردازیم.‌برخی شرکت های معروف این منطقه و ایرانیان شاغل در آن را بررسی می کنیم.

تاریخچه

دانشگاه استنفورد و استادان و فارغ التحصیلان آن در شکل گیری سیلیکون ولی نقش عمده ای داشته اند.در اواخر دهه ۱۹۳۰،‌فردریک ترمن استاد و رئیس دانشکده مهندسی دانشگاه استنفورد،‌اساتید و دانشجویان دانشگاه را به ایجاد شرکت هایی درزمینه توسعه فناوری های پیشرفته تشویق کرد و مورد حمایت قرار داد.ترمن را به عنوان پدر سیلیکون ولی می شناسند.

اولین شرکتی که پس از توصیه های ترمن شکل گرفت،‌شرکت hp بود که توسط دو همکلاسی به نام های ویلیام هیولت و دیوید پکارد در سال ۱۹۳۹ ایجاد شد.آنها از فارغ التحصیلان برق دانشگاه بودند و اولین محصولشان،‌یک نوسان ساز صوتی بود.

ترمن در اوائل دهه ۱۹۴۰ و همزمان با جنگ جهانی دوم مسئولیت آزمایشگاه پژوهشی رادیو را در دانشگاه هاروارد به عهده گرفت.جنگ جهانی دوم به نوعی یک جنگ الکترونیکی بود .ترمن در آزمایشگاه تحقیقاتی رادیو حدود ۸۵۰ محقق و دانشجو را مدیریت می کرد و خدمات ارزشمندی در زمینه مخابرات و الکترونیک برای صنایع دفاعی و جنگی ارائه داد.پس از پایان جنگ ترمن به استنفورد برگشت و با حضور وی،‌دانشگاه به یکی از قطب های ویژه تحقیقات در صنایع دفاعی به ویژه الکترونیک،‌مخابرات و مایکروویو تبدیل شد.این امر منجر به ایجاد شرکت های فناورانه بیشتری در اطراف استنفورد شد که هسته اولیه توسعه سیلیکون ولی را شکل داد.ترمن در سال  ۱۹۵۱ پارک صنعتی استنفورد را در زمین های دانشگاه تاسیس کرد و فضاهای مناسبی در آنها به شرکت های صنعتی معتبر اجاره داده شد.این امر باعث تبدیل منطقه به یک منطقه صنعتی و فناوری بسیار فعال شد و بسیاری از فناوری های حاصل از پژوهش ها،‌به صورت محصولات تجاری به بازار عرضه می شد و این به رونق هرچه بیشتر منطقه کمک می کرد.

عوامل موفقیت سیلیکون ولی

سیلیکون ولی با یک اتفاق تاریخی که منجر به هم گرایی دانش و فناوری و اقتصاد و تجارت پس از جنگ جهانی دوم شد، شکل گرفت و به عنوان مرکز توسعه تراشه های سیلیکونی ادامه پیدا کرد و پس از آن با شکل گیری اکو سیستم مناسب به مقر توسعه فناوری و کارآفرینی در جهان تبدیل شده است و هم چنان به رشد خود ادامه می دهد.مهم ترین عامل موفقیت سیلیکون ولی را باید در شکل گرفتن اکوسیستم مناسب دانست.

اکوسیستم سیلیکون ولی شامل مؤلفه های مختلفی است. یکی از مؤلفه های مهم، دانشگاه استنفورد است که دارای آزمایشگاه های پژوهشی،‌هیات علمی و دانشجویان برجسته ای است که در تلاش برای نوآوری و خلاقیت هستند، اخیرا دانشگاه برکلی نیز در سمت دیگر خلیج سانفرانسیکو بیشتر از قبل به توسعه و تجاری سازی فناوری و حمایت از استارتاپ ها پرداخته است.

زیر ساخت مناسب نیز به عنوان بخشی از اکوسیستم می تواند به عنوان جوهره سیلیکون ولی محسوب شود . زیر ساخت مورد نظر مشتمل بر دفاتر حقوقی و سیستم های پشتیبانی و از همه مهم تر سرمایه گذاران خطرپذیر است که به طور عمده در خیابان سند هیل در جوار دانشگاه استنفورد مستقر شده اند. سرمایه گذاران خطرپذیر پس از آن که شرکت اپل با ارزش گذاری ۱/۳ میلیارد دلار در سال ۱۹۸۰ وارد بورس شد، بیش از پیش فعال شدند.

ولی اکو سیستم مورد نظر با برآمدن کارآفرینان در دره سیلیکون تکامل پیدا کرد .کارآفرینان، به پشتیبانی و آموزش تیم های فناور با ایده های نو، خلاقانه، و ممتاز برخاستند تا با جلب سرمایه به ایجاد استارتاپ ها برای تولید محصول یا ارائه خدمات اقدام کنند .استارتاپ ها به توسعه فناوری در راستای نیازهای بازار می اندیشند و جذب در شرکت های بزرگ یا ورود به بازار بورس را هدف عمده خود قرار داده اند .در سیلیکون ولی همکاری و شفافیت و تعامل حرفه ای به یک اصل اولیه تبدیل شده است .در هر گوشه و کناری در سیلیکون ولی جوان های خلاق و نوآور را می توان دید که به ارائه ایده های خود به کارآفرینان با تجربه مشغول اند تا از راهنمایی های آنان بهره گیرند.

سیلیکون ولی در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به گذرگاه تلاقی علم و هنر در عصر پسا مدرن تبدیل شد که تحت تاثیر افکار آزادی خواهی و جنبش های ضد جنگ قرار داشت و موجب ایجاد فضای فرهنگی جدیدی شد و به ابداع کامپیوترهای شخصی انجامید و فضا و روابط ویژه ای که پدید آمد، در یک دوره زمانی کمتر از دو دهه، به پیدایش ایده های برجسته فناورانه منجر شد و سیلیکون ولی به مهد توسعه فناوری های پیشرفته تبدیل شد که در قرن بیست و یکم نیز هم چنان پویا و پیشتاز است.

سیلیکون ولی جاذبه زیادی برای استعدادهای جوان و برجسته دارد که از همه دنیا جذب سیلیکون ولی می شوند ولی عامل اصلی در این جذابیت همان محیط سامان یافته در سیلیکون ولی است، در فضای فناورانه سیلیکون ولی ، دانشگاه ها، مراکز پژوهشی دولتی و آزمایشگاه های تحقیقاتیِ بخش خصوصی نقش عمده ای دارند و محیط جذابی برای جذب برجسته ترین استعدادها از سراسر دنیا فراهم آمده است. اجتماع مهندسان با استعداد و برجسته، وجود سرمایه گذاران خطرپذیر و محیط کارآفرینی جذاب با فرهنگ خطرپذیری زیاد، عواملی هستند که محیط جذابی برای استارتاپ ها پدید می آورند.

یکی دیگر از رموز موفقیت سیلیکون ولی ،‌نوآوری است ولی نوآوری به گونه ای مورد توجه قرار می گیرد که از اهمیت تجاری نیز برخوردار باشد.‌به همین علت شناسایی نیازها و بررسی بازار اهمیت ویژه ای دارد.

شرکت ها

هسته اولیه بسیاری از شرکت های پیشتاز در سیلیکون ولی شکل گرفته است و مراحل تکاملی را در آنجا طی کرده اند به طوری که در بعضی موارد خود در شکل گیری اکو سیستم سیلیکون ولی و توسعه آن نقش داشته اند.از جمله شرکت‌های بزرگ واقع در این منطقه می‌توان موارد زیر را نام برد:

 

ایرانیان فعال در سیلیکون ولی

در بین کارآفرینان دره سیلیکون، کارآفرینان ایرانی جایگاه ویژه ای دارند و در چند دهه اخیر توانسته اند در توسعه فناوری های پیشرفته در طیف گسترده ای از نیمه هادی ها تا سیستم های نرم افزاری و فناوری های پیشرفته ژنومیک و بیوتکنولوژی نقش عمده ای ایفا کنند و به اعتبار و حیثیت بالایی برسند که به برخی از آنها در ادامه اشاره شده است.

دارا خسرو شاهی

دارا خسروشاهی: مدیرعامل سابق کمپانی مسافرتی «Expedia» و مدیرعامل کنونی اوبر

پیر امیدیار: بنیانگذار ebay

آرش فردوسی: موسس dropbox

سالار کمانگر: عضو مدیریت اجرایی Alphabet، مدیرعامل سابق YouTube

فرزاد خسروشاهی: مهندس مسئول  Area 120

پریسا تبریز: پرنسس امنیت گوگل

فرج علایی: مدیر عامل Aquantia

  • رامین فرجاد: شریک و مسئول ارشد R&D همین شرکت
  • پیروز پرونده: مدیر عامل اجرایی همین شرکت

امین ذوالفنون: معاونت توسعه فیسبوک

لیلی صرافان: مدیرعامل Home Care Assistance

امیر خسروشاهی:بنیان‌گذار و مدیر ارشد تکنولوژی Nervana از استارتاپ های هوش مصنوعی اینتل

برگرفته از کتاب شناخت دره سیلیکون

اسکرول به بالا